21 лютага ў рамках праекта «Форум маладых лідэраў YLF ФМА» адбылася нефармальная сустрэча з вядомым нямецкім палітыкам Карстэнам Фойгтам.
Карстэн Фойгт, дэпутат бундэстага (1976—1998), за час сваёй палітычнай кар'еры неаднаразова займаў важныя пасады, звязаныя з вызначэннем і фарміраваннем знешняй палітыкі Германіі. Так, у перыяд з 1983 па 1998 гг. ён быў знешнепалітычным спікерам фракцыі СДПГ у нямецкім парламенце. Пасля свайго выхаду са складу дэпутацкага корпуса спадар Фойгт, які з'яўляецца на дадзены момант членам прэзідыума Германскага таварыства знешняй палітыкі (DGAP), на ўрадавым узроўні каардынаваў пытанні нямецка-амерыканскага супрацоўніцтва па лініі Міністэрства замежных спраў (1999—2010). Апошнія гады палітык таксама актыўна займаўся пытаннямі германа-расійскіх адносін. Яшчэ адным з накірункаў яго палітычнай спецыялізацыі з'яўляюцца пытанні бяспекі. З 1994 па 2000 гг. Карстэн Фойгт займаў пасаду старшыні парламенцкай асамблеі НАТА і быў упаўнаважаным урада ФРГ па трансатлантычных адносінах.
Спадар Фойгт быў запрошаны факультэтам міжнародных адносін для ўдзелу ў міжнароднай навукова-практычнай канферэнцыі «Беларусь у свеце, які змяняецца: гісторыя і сучаснасць» з дакладам "Беларусь у кантэксце адносін ЕС і Расія», які быў уключаны ў праграму 2-ой секцыі «Еўрапейскі і еўраатлантычны кантэкст знешняй палітыкі Рэспублікі Беларусь» і ласкава пагадзіўся сустрэцца ў фармаце нефармальнай сустрэчы са студэнтамі факультэта, якія ўдзельнічаюць у праграме развіцця лідэрскіх якасцяў «Форум маладых лідэраў YLF ФМА».
Фармулёўка прапанаванай да абмеркавання тэмы «Трансатлантычны фактар у міжнародных адносінах: сучасныя выклікі і іх уплыў на рэгіянальныя працэсы ва Усходняй Еўропе» дазволіла ўдзельнікам гэтага мерапрыемства абмеркаваць з экспертам увесь спектр праблематыкі міжнародных адносін як на Еўрапейскім кантыненце, так і ў свеце ў цэлым, звязаны з асноўнымі геапалітычнымі гульцамі — ЗША, Расіяй, ЕС і Кітаем — і уплывам іх знешняй палітыкі на развіццё працэсаў у нашым рэгіёне. Разам з эканамічнымі аспектамі, такімі як энергетыка і гандаль паміж краінамі, вялікая ўвага была нададзена аналізу інтэграцыйных працэсаў на Еўразійскім кантыненце. У гэтым кантэксце спадар Фойгт выказаў сваю ўпэўненасць у тым, што краіны, якія прэтэндуюць на рэгіянальны і глабальны ўплыў, пры распрацоўцы доўгатэрміновай стратэгіі павінны зыходзіць з таго, што больш устойлівая стратэгія забеспячэння ўплыву — гэта, перш за ўсё, павышэнне ўласнай прывабнасці для краін-партнёраў, а не стаўка на сілавое дамінаванне. Яшчэ адным базавым элементам устойлівых міжнародных адносін, па словах эксперта, з'яўляецца прынцып узаемазалежнасці, які прымушае партнёраў дзейнічаць прагматычна і ўзважана. Так, напрыклад, палітыка санкцый, якая праводзіцца зараз у адносінах да Расіі, вядзе, на думку аналітыка, да яе ізаляцыі і, як следства, да выключэння гэтай краіны з кантэксту ўзаемных інтарэсаў, якія ўяўляюць сабой свайго роду сістэму стрымак і балансаў, выстройваюцца ў працэсе ўзаемавыгаднага міжнароднага супрацоўніцтва.
У ходзе гутаркі быў падкрэслены патэнцыял культурнага дыялогу і супрацоўніцтва ў сферы адукацыі, якія маюць доўгачасовы эфект і ствараюць спрыяльныя перадумовы для ўстойлівай станоўчай дынамікі развіцця адносінаў паміж краінамі. Таксама гаварылі пра недахопы і перавагі білатэральных і мульцілатэральных фарматаў міжнародных адносін. Часта занадта моцны фокус на білатэральным падыходзе пры фарміраванні знешняй палітыкі дзяржавы вядзе да фарміравання блокавага мыслення, логіка якога прадугледжвае знешнепалітычную суб'ектнасць толькі «цэнтраў сілы». Малыя краіны пры гэтым не маюць магчымасці праводзіць самастойную замежную палітыку і ставяцца перад дылемай жорсткага выбару паміж канкуруючымі блокамі і іх цэнтрамі. Гэта ў доўгатэрміновай перспектыве вядзе да ўзнікнення схаваных супярэчнасцяў і ўзмацнення унутранай і знешняй канфрантацыі: падпарадкоўваючы сабе менш буйных гульцоў, цэнтры сілы атачаюць сябе і сваіх апанентаў поясам недаверу. Германія, па словах Карстена Фойгта, у свой час, мела магчымасць пераканацца ў няўстойлівасці такога падыходу пры фарміраванні знешняй палітыкі і не зацікаўлена ў стварэнні новай версіі «канцэрта вялікіх дзяржаў», як гэта было ў часы Венскага кангрэса пасля напалеонаўскіх войнаў або Ялцінска-Патсдамскай сістэмы міжнародных адносін, якая сфармавалася пасля Другой сусветнай вайны, калі сістэму балансу сусветнага парадку вызначалі буйныя геапалітычныя гульцы «праз галаву» менш буйных дзяржаў. Блокавае мысленне і існаванне буферных зон прыводзіла пры гэтым да фарміравання пояса варожых дзяржаў па ўсім перыметры мяжы Германіі. Больш складаны па інфраструктуры балансу мульцілатэральны прынцып пабудовы міжнародных адносін з пункту гледжання канцэпцыі пабудовы знешняй палітыкі сучаснай Германіі, на думку нямецкага эксперта, больш ўстойлівы, паколькі стварае менш схаваных высілкаў і канфліктных патэнцыялаў з боку менш буйных гульцоў. Так, упершыню за доўгія гады ўзнікнення на палітычнай мапе Еўропы дзяржавы Германіі, менавіта дзякуючы мульцілатэральнаму падыходу ў фарміраванні сваёй знешняй палітыкі, яна акружана дружалюбнымі краінамі. І ў гэтым сэнсе, выбудоўванне раўнапраўных адносін з такімі краінамі, як Рэспубліка Беларусь, якія ўлічваюць інтарэсы многіх бакоў, з'яўляецца адным з прыярытэтаў знешняй палітыкі Германіі.
Каардынатар праекта — С. В. Палічэнкоў, старшы выкладчык кафедры германскіх моў
